Μαζί χτίζουμε μια καλύτερη υγεία

Οι παθήσεις των χοληφόρων οδών, όπως η παρουσία πέτρας, λάσπης ή πολυπόδων στη χολή, αποτελούν μια εξαιρετικά συνηθισμένη πάθηση που αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Η αποκλειστική θεραπεία για αυτά τα προβλήματα είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, δηλαδή η αφαίρεση της χοληδόχου κύστης. 

Πρόκειται για μια επέμβαση ρουτίνας, η οποία διενεργείται συνήθως με ημερήσια νοσηλεία ενώ οι ασθενείς, μετά το χειρουργείο, δεν παρουσιάζουν παρενέργειες ή αλλαγές στην ποιότητα ζωής τους. Η επέμβαση θεωρείται απολύτως ασφαλής και προστατεύει από πιθανές σοβαρές επιπλοκές που μπορούν να προκαλέσουν οι πετρες, όπως φλεγμονές και παγκρεατίτιδα.

Διαθέτουμε τεράστια εμπειρία με πάνω από 2000 περιστατικά, γεγονός που μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε επέμβαση χολής, ανεξαρτήτως δυσκολίας. Είτε πρόκειται για ασθενείς με πολλαπλά επεισόδια φλεγμονής στο παρελθόν, είτε για περιπτώσεις με προηγούμενα χειρουργεία ή άλλους παράγοντες που ενδεχομένως να δυσκολέψουν την προσπέλαση, είμαστε σε θέση να παρέχουμε την βέλτιστη λύση.

Οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος, με συχνότερες αυτές στον ομφαλό ή στη βουβωνική χώρα, αποτελούν ένα συχνό πρόβλημα υγείας. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα χάσμα στους μύες του κοιλιακού τοιχώματος, συνήθως σε ευένδοτα σημεία όπως ο ομφαλός ή, στους άνδρες, η βουβωνική χώρα. Μέσω αυτού του χάσματος, όργανα της κοιλιάς μπορούν να προβάλλουν προς τα έξω, δημιουργώντας ένα φούσκωμα που ενδέχεται να προκαλεί πόνο ή άλλες σοβαρότερες επιπλοκές, όπως απόφραξη ή ισχαιμία στο αιμα. 

Γενικά, όλες οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση λόγω του κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών στο μέλλον. Είτε πρόκειται για ομφαλοκήλη, βουβωνοκήλη, είτε για μετεγχειρητική κήλη (που εμφανίζεται δηλαδή σε έδαφος προηγούμενου χειρουργείου), σήμερα αντιμετωπίζονται λαπαροσκοπικά. Η λαπαροσκοπική προσέγγιση περιλαμβάνει την τοποθέτηση πλέγματος, το οποίο μειώνει σημαντικά τα ποσοστά υποτροπών.

Αυτές οι επεμβάσεις είναι πολύ ασφαλείς, με εξαιρετικά αποτελέσματα ενώ συνδέονται με ελάχιστο κίνδυνο υποτροπής στο μέλλον. Πρόκειται για μια συνηθισμένη επέμβαση, στην οποία η ομάδα μας διαθέτει τεράστια εμπειρία, με ελάχιστα ποσοστά επιπλοκών.

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι μια πολύ συχνή πάθηση που συνήθως δεν απαιτεί χειρουργείο. Τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν κυρίως καούρες ή πόνο πίσω από το στήθος, ιδιαίτερα κατά την κατάκλιση και μετά τα γεύματα. Συχνά συνδυάζεται με ναυτία ή εμετό. Οι περισσότεροι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν επιτυχώς με συντηρητικά μέτρα, δηλαδή με φάρμακα για το στομάχι.

Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα ώστε να επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής, και ο ασθενής δεν επιθυμεί να λαμβάνει φάρμακα εφ' όρου ζωής, υπάρχει ένδειξη για χειρουργική επέμβαση. Αυτές οι επεμβάσεις είναι λαπαροσκοπικές και διενεργούνται σε επίπεδο ημερήσιας νοσηλείας, με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Η επέμβαση επιλογής ονομάζεται θολοπτύχωση και υπάρχουν διάφορες τεχνικές, προσαρμοσμένες στον εκάστοτε ασθενή. Μετά την επέμβαση, αναμένεται πλήρης εξάλειψη των συμπτωμάτων από την στιγμή που ο ασθενής ξυπνά από το χειρουργείο. Οι επεμβάσεις αυτές συνδυάζονται με κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής, καθώς περίπου στο 50% των περιπτώσεων αντιμετωπίζει ως παρενέργεια ένα ήπιο φούσκωμα μετά το φαγητό.

Η αχαλασία του οισοφάγου είναι μια σπάνια λειτουργική διαταραχή, η οποία επηρεάζει περίπου 1 στους 100.000 ανθρώπους. Χαρακτηρίζεται από τη σταδιακά επιδεινούμενη δυσκολία στην κατάποση τροφής (δυσφαγία), ενώ συχνά συνοδεύεται από πόνο στο στήθος και εμετούς. Με την πάροδο του χρόνου, οι ασθενείς αρχίζουν να χάνουν βάρος λόγω της αδυναμίας επαρκούς σίτισης.

Η πλέον αποτελεσματική χειρουργική αντιμετώπιση της αχαλασίας είναι η λαπαροσκοπική Heller. Πρόκειται για μια επέμβαση ημερήσιας νοσηλείας, κατά την οποία ο χειρουργός προχωρά σε διατομή του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα. Αυτή η παρέμβαση επιτρέπει την ανεμπόδιστη διέλευση της τροφής προς το στομάχι, ανακουφίζοντας τον ασθενή από τα συμπτώματα.

Τα αποτελέσματα της λαπαροσκοπικής Heller είναι εξαιρετικά μακροπρόθεσμα. Η μέθοδος αυτή έχει αποδειχθεί πιο αποτελεσματική από τις ενδοσκοπικές τεχνικές, ενώ παράλληλα είναι εξίσου ασφαλής.

Δεδομένης της σπανιότητας της πάθησης, λίγοι ιατροί διαθέτουν εκτεταμένη εμπειρία στην αντιμετώπισή της. Ωστόσο, για την χειρουργική θεραπεία της πάθησης αυτής υπάρχει εκτεταμένη εμπειρία, ακόμη και σε περιπτώσεις υποτροπής των συμπτωμάτων, προσφέροντας εξειδικευμένη φροντίδα στους ασθενείς.

Λεπτού
​​Η χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων του λεπτού εντέρου πραγματοποιείται συνήθως λαπαροσκοπικά, με σύντομη παραμονή στο νοσοκομείο και ταχεία επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες, χωρίς να επηρεάζεται η ποιότητα ζωής του ασθενούς.
‍
Ορισμένες παθήσεις, όπως η Μεκέλειος απόφυση, οι εσωτερικές κήλες ή οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, ενδέχεται να απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και την αφαίρεση τμήματος του εντέρου.

Ανάλογα με τη διάγνωση και την κλινική κατάσταση του ασθενούς, επιλέγεται η κατάλληλη χειρουργική τεχνική, με στόχο την ελάχιστη επεμβατικότητα και τη γρήγορη αποκατάσταση.

Παχέος
Οι παθήσεις του παχέος εντέρου παρουσιάζουν ιδιαίτερα αυξημένη επίπτωση στον ενήλικο πληθυσμό. Ιδιαίτερα ο καρκίνος του παχέος εντέρου αφορά περίπου το 6% του πληθυσμού, δηλαδή το προσδόκιμο κίνδυνο εμφάνισής του κατά τη διάρκεια ζωής.

‍Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, εφόσον η γενική κατάσταση του ασθενούς το επιτρέπει. Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές πρόοδοι όσον αφορά τη βελτίωση των χειρουργικών αποτελεσμάτων και την πρόγνωση των ασθενών.

Οι επεμβάσεις πραγματοποιούνται κατά κανόνα λαπαροσκοπικά, με ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και ταχεία επιστροφή στο σπίτι και στις καθημερινές δραστηριότητες. Η διάρκεια νοσηλείας περιορίζεται συνήθως σε 4 έως 5 ημέρες, ενώ τα ποσοστά επιπλοκών είναι εξαιρετικά χαμηλά.

Ο καρκίνος του στομάχου, ευτυχώς, αποτελεί πλέον μία σπάνια μορφή καρκίνου και η επίπτωσή του φαίνεται να μειώνεται με την πάροδο των ετών. Ωστόσο, όταν η διάγνωση καθυστερήσει και η νόσος εντοπιστεί σε προχωρημένο στάδιο, η πρόγνωση είναι λιγότερο ευνοϊκή. Η αντιμετώπιση του είναι κυρίως χειρουργική. Συνήθως προηγείται χημειοθεραπεία για τη μείωση του μεγέθους του όγκου, και ακολουθεί εκ νέου χημειοθεραπεία μετά το χειρουργείο, για τη μείωση της πιθανότητας υποτροπής.

Τα χειρουργεία πραγματοποιούνται λαπαροσκοπικά και συνοδεύονται από σύντομη νοσηλεία η οποία κυμαίνεται από 4 έως 7 ημέρες. Ανάλογα με την περίπτωση, αφαιρείται είτε τμήμα του στομάχου είτε ολόκληρο το στομάχι, με στόχο την πλήρη αντιμετώπιση του όγκου.

Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική πράξη που εφαρμόζεται σε περιπτώσεις κοιλιακού άλγους άγνωστης αιτιολογίας, όταν οι απεικονιστικές εξετάσεις αποτυγχάνουν να μας δείξουν το αίτιο. Χρησιμοποιείται επίσης σε περιπτώσεις σταδιοποίησης διαφόρων μορφών καρκίνου, όπως του στομάχου ή του οισοφάγου, πριν την οριστική χειρουργική επέμβαση. Ακόμα,εφαρμόζεται και σε επείγουσες καταστάσεις με οξεία κοιλιακή εικόνα χωρίς σαφή διάγνωση. Είναι μία επέμβαση η οποία πραγματοποιείται με κάμερα μέσω μικρών οπών στην κοιλιά, διαρκεί περίπου 30 λεπτά και φυσικά προσφέρει εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα μαζί με απαντήσεις σε δύσκολα διαγνωστικά προβλήματα.

Η χειρουργική αφαίρεση του σπλήνα ενδείκνυται σε συγκεκριμένες αιματολογικές παθήσεις, πάντα κατόπιν σύστασης αιματολόγου. Πραγματοποιείται λαπαροσκοπικά, με διάρκεια νοσηλείας συνήθως μόνο 24 ώρες.

Η επέμβαση είναι ασφαλής, με χαμηλό ποσοστό επιπλοκών. Ο κυριότερος κίνδυνος είναι η διεγχειρητική αιμορραγία, που ωστόσο είναι απόλυτα διαχειρίσιμη. Σε προγραμματισμένες επεμβάσεις απαιτείται προληπτικός εμβολιασμός δύο εβδομάδες πριν, ενώ σε επείγουσες περιπτώσεις, τα εμβόλια γίνονται μετεγχειρητικά.

Δεν επηρεάζεται η ποιότητα ζωής, όμως ενδέχεται να απαιτείται προληπτική χρήση αντιβιοτικών εφόρου ζώης.  Σε επείγουσα βάση, η επέμβαση για τον σπλήνα ή η αφαίρεση του σπλήνα μπορεί να πραγματοποιηθεί σε περίπτωση κάποιου τραύματος.

Η κύστη κόκκυγα αποτελεί μία από τις πιο συχνές χειρουργικές παθήσεις. Έγκειται στην παρουσία ενός συριγγίου το οποίο περιλαμβάνει τρίχες στην μεσογλουτιαία σχισμή, στον χώρο ανάμεσα στους δύο γλουτούς δηλαδή και χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζουσες φλεγμονές και αποστήματα.

Η οριστική θεραπεία είναι χειρουργική και περιλαμβάνει είτε εκτομή και συρραφή είτε καυτηριασμό με λέιζερ, ανάλογα με το μέγεθος και τη μορφή του συριγγίου. Και οι δύο τεχνικές έχουν καλά ποσοστά επιτυχίας και χαμηλά ποσοστά υποτροπής, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν αποκλείεται η ανάγκη για επανεπέμβαση.

Η επέμβαση είναι ημερήσιας νοσηλείας, με ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, ιδίως στην περίπτωση χρήσης λέιζερ.

Η αιμορροϊδοπάθεια είναι μία συχνή παθολογία του πρωκτού. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αιμορραγία με φρέσκο αίμα μετά την αφόδευση πάνω στο χαρτί , κνησμό και ενοχλήσεις στην περιοχή. Σε προχωρημένα στάδια 3ου ή 4ου βαθμού, όπου αυξάνεται το μέγεθός τους, οι αιμορροΐδες προπίπτουν προς τα έξω και επηρεάζουν την ποιότητα ζωής.
‍
Η θεραπεία είναι χειρουργική. Υπάρχουν πολλές τεχνικές, από την κλασική εκτομή μέχρι σύγχρονες τεχνικές απολίνωσης με υπερήχους ή λέιζερ. Όλες έχουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας και η επιλογή γίνεται εξατομικευμένα, ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς.
‍
Οι επεμβάσεις γίνονται με γενική αναισθησία ή μέθη, σε επίπεδο ημερήσιας νοσηλείας, με άμεση ανακούφιση των συμπτωμάτων και μικρό μετεγχειρητικό πόνο.

Οι ενδείξεις για χειρουργική του θυρεοειδούς περιλαμβάνουν μεγάλους ή αισθητικά ενοχλητικούς όζους οι οποίοι ενίοτε ψηλαφωνται, διάφορες λειτουργικές διαταραχές (όπως υπερθυρεοειδισμός ή νόσος Graves), μέχρι και όζους θυρεοειδή που έχουν υποστεί εξαλλαγή σε καρκίνο .
‍
Η επέμβαση γίνεται μέσω μιας μικρής τομής στην εμπρόσθια επιφάνεια του λαιμού, ενώ είναι εξαιρετικά ασφαλής. Πραγματοποιείται με τη βοήθεια ενός ειδικού εξοπλισμού που ονομάζεται νευροδιεγέρτης και χρησιμοποιείται για την αποφυγή κάκωσης των νεύρων της περιοχής. Η νοσηλεία διαρκεί μία ημέρα και ο ασθενής επιστρέφει γρήγορα στις δραστηριότητές του.
‍
Η ποιότητα ζωής δεν επηρεάζεται και η πρόγνωση, ακόμα και σε περιπτώσεις καρκίνου, είναι εξαιρετική όπως αντίστοιχα γίνεται και σε όλες τις καλοήθεις παθήσεις του  θυρεοειδούς.

 Η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας αποτελεί, με διαφορά, την πιο αποτελεσματική μέθοδο για την επίτευξη σημαντικής και μακροχρόνιας απώλειας βάρους. Είναι σαφώς πιο δραστική έναντι της άσκησης και της δίαιτας, ειδικά σε ασθενείς με Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI) άνω του 40, ενώ παραμένει πιο αποτελεσματική ακόμη και σε σύγκριση με τα σύγχρονα φαρμακευτικά σχήματα.
‍
Πρόκειται για μια ασφαλή επέμβαση, αντίστοιχης επικινδυνότητας με μια λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Πραγματοποιείται λαπαροσκοπικά και συνήθως απαιτεί μία έως δύο διανυκτερεύσεις στο νοσοκομείο.
‍
Πριν την επέμβαση, ο ασθενής ακολουθεί μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων για 1–2 εβδομάδες, με σκοπό τη μείωση του μεγέθους του ήπατος και την καλύτερη διεγχειρητική πρόσβαση. Μετεγχειρητικά, η διατροφή προχωρά σταδιακά: ξεκινά με υγρή δίαιτα για δύο εβδομάδες, ακολουθεί πολτώδης δίαιτα για άλλες δύο εβδομάδες και σταδιακά επανέρχεται σε στερεά τροφή.
‍
Όλοι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργείο παχυσαρκίας χρειάζονται συμπληρώματα βιταμινών και ασβεστίου για παρατεταμένο χρονικό διάστημα – συχνά και εφόρου ζωής.
Υπάρχει μεγάλη εμπειρία στον τομέα αυτό, γεγονός που εξασφαλίζει υψηλό επίπεδο ασφάλειας και αποτελεσματικότητας.